Kinderen achter het behang plakken, soms moet dat

De kriebel in mijn keel is weg, maar nu ben ik verkouden. Het is nu steeds vaker ook wat frisser, vooral 's avonds, maar over het algemeen is het nog erg lekker weer, zeker als je bedenkt dat het nu eigenlijk herfst is voor ons.

Maandagochtend was ik weer in het lokale ziekenhuis, uiteraard moesten we weer eindeloos lang wachten. Het afval van de wondzorg kliniek werd gewoon voor de deur neergezet in een doorzichtige vuilniszak. Niemand keek er raar van op, maar ik vond het onhygiënisch.

's Middags hielp ik weer een van de Day Care leraressen met haar opdracht. Wat ik wel lastig vind, is dat ze een erg laag zelfbeeld heeft en zichzelf vaak naar beneden haalt als we bezig zijn. Dan weet ik niet zo goed hoe ik moet reageren. Ook vertelde ze dat een aantal blanke vrouwen in haar klas neerkijken op de donkere mensen en nooit wilden helpen, waarop ik zei dat het maar stomme mensen waren.

Dinsdagochtend werd een van de jongens ziek op school en die heb ik toen naar huis gebracht. Het was alsof iedereen moe was vandaag (geen idee hoe dat kwam, maar ik had er in ieder geval ook last van). 's Middags ging ik even kijken hoe het met het ziek geworden kind was. Toen ik daar binnenkwam, lag een van de kinderen te slapen op de grond in de woonkamer en de huismoeder op de bank. Een van de jongens wilde graag hulp met zijn huiswerk, maar omdat het buiten koud was, in de woonkamer mensen sliepen en in zijn kamer lag zijn zieke broertje, zijn we maar in de gang gaan zitten. Bij mijn volgende ziekenbezoek (jongen vd rolstoel) lagen zowel de huismoeder als de 2 kinderen die er waren onder een deken op de bank. Ik ben er toen maar gezellig bij gaan liggen.

Sinds deze week heb ik meer contact met een van de bewakers (19j). Hij komt dan aan begin van de avond op mijn deur kloppen, samen met de jongen met autisme, om even gezellig te kletsen.

Woensdag was het in Nederland koningsdag, hier in Zuid-Afrika was het Freedom day. Alle kinderen waren dus ook vrij van school. Soms kon ik de kinderen echt achter het behang plakken. Ze bleven maar zeuren over de xbox (had ze allang de tijd gegeven wanneer we gingen spelen) of mijn telefoon. Ze bleven maar doorgaan als je een keer nee zei etc. Ik was zelf nog steeds erg moe, dus dat hielp ook niet echt mee. Ik had ook geen moment rust, want toen ik even rustig wilde eten, stonden er alweer kinderen bij mijn deur.

Maar hoe vervelend en vermoeiend ze ook zijn, er gebeurt altijd wel iets waardoor je weer weet waarom je ook ontzettend van ze houdt. In een van de huizen was ik met de kinderen met ballonnen aan het spelen. Het spel begon met 2 balonnen en 2 jongens deden mee en hun huismoeder (super leuk) ook. Uiteindelijk hadden we 4 ballonnen en alle kinderen uit het huisje deden mee op 1 na. Op zulke momenten voel je je echt thuis. Later nam een van mijn favoriete kinderen me mee naar de tuin. Hij zei dat ik dan weer leuke dingen kon schrijven in mijn reisdagboek, te schattig. De jongens hadden een bloem geplukt om in mijn haar te stoppen. Op een gegeven moment probeerden 3 jongens (1 van 9 en 2 van 11) die bloem goed in mijn haar te krijgen, zo lief. Ook kon ik even heerlijk tot rust komen tijdens mijn ziekenbezoek. Alle andere kinderen waren buiten en we keken rustig een kinderserie (hij was helemaal tegen me aan gekropen). De dag sloot ik af bij St. Augustine. Ik heb hetzelfde boek wel 3 keer voorgelezen en de baby's steken zelfs nu hun handjes naar me uit, omdat ze willen dat ik ze oppak.

Donderdag was de Grade R lerares er niet, dus we moesten even wat verzinnen om deze klas bezig te houden. We hebben ze maar laten tekenen en de rest van de ochtend buiten laten spelen. 's Middags had ik 20 min gewacht bij de bieb, maar er kwam maar niemand. Toen had een van de jongens (11j) me ook nog nodig, dus ben ik weggegaan. We hebben een hockeystick voor hem uitgezocht, want hij wil graag hockeyen op school en we hadden sticks gevonden in de opslag. Helaas was er geen hockeybal, maar we konden wel ergens een tennisbal lenen. Maar goed ook, want we hockeyen op blote voeten. De dag afgesloten met een afscheidsetentje van een van de andere vrijwilligers. Wel gek, want ik had de afgelopen 3 weken veel tijd met haar doorgebracht.

Vrijdag was de Grade R lerares er nog steeds niet en nu waren de sleutels ook nog kwijt. De MoP kinderen konden niet via de normale weg de school in en de Day Care klassen zaten op slot, net zoals de wc's voor de kinderen. Er zat niks anders op dan de kinderen van Grade R en de Day Care buiten te laten spelen (hè vervelend zeg haha) tot we weer een sleutel hadden.

's Middags heb ik 2 sprintwedstrijdjes met een van de jongens (7j) gedaan en gehockeyd. Dat klinkt niet zo bijzonder, maar het was 34 graden, bloedheet dus. Waarom ik zo actief was, vraag ik mezelf nog steeds af. Had daarna ook wel even rust nodig, dus heb ik een pokemon film gekeken met de jongen vd rolstoel.

Zaterdag leek het net alsof ik in Nederland was. Het was 18 graden en het regende de hele dag. Iedereen zat dan ook binnen bij MoP. Ik had van de week gehoord dat ik nog de enige was voor mijn groepsreis na het project. De reis zou wel sowieso doorgaan, maar 2 weken alleen met een gids zie ik niet zo zitten. Ik heb toen een back-up plan met de baz bus gemaakt.

Aan het eind van de middag ging ik naar Durban om een avondje te stappen met 3 vrijwilligers die midden in Durban zitten. Het is dan zo'n andere wereld dan bij MoP. Ik was wel eerder in Durban geweest, maar ik ben toen alleen naar het strand geweest. Het hostel waar de andere meiden zaten (ze hebben een appartement daar), ligt naast een straat met allemaal restaurants en bars, een van de veilige straten in Durban. In de eerste club kregen we vrij snel drankjes aangeboden (we stonden echt naast hem aan de bar, dus we konden de drankjes in de gaten houden). Al gauw kwam het erop neer dat die jongen 7 jägerbombs ging bestellen, maar het bleek dat hij het niet kon betalen (oeps), zelfs niet met pin of deels pin en deels cash. We vroegen nog of hij geld nodig had, maar daar reageerde hij niet op. De club zelf bleek ook niks te zijn. De muziek was niet leuk en de sfeer was matig. We hadden ook te hoge verwachtingen denk ik. De tweede club was wel heel leuk. Goede muziek en een leuke sfeer, daar hebben we staan dansen totdat het dicht ging. Om 04:45 gingen we slapen, voor mij is dat nu echt super laat. Normaal slaap ik al rond half 10 en tussen 6 en 7 uur ben ik wakker.

Zondag heb ik vrij weinig uitgevoerd, tot 12 uur in bed gelegen en 's middags hebben we nog even ergens wat gedronken en gegeten. Ik was brak, maar had gelukkig geen kater. Bij MoP ben ik nog even in een van de huisjes geweest, want een van de meisjes (4j) wilde even knuffelen.
Het was erg leuk om een avondje stappen mee te maken hier, maar wekelijks zou ik niet volhouden met de kinderen hier.

Ik heb nu naast MoP op 3 andere projecten geslapen. Ze zijn allemaal zo anders en liggen allemaal in een totaal andere omgeving, echt een wereld van verschil.

Liefs vanuit Zuid-Afrika