Eerste volledige week

Sawubona,

Deze week is weer voorbij gevlogen en wat heb ik weer veel gedaan, gezien en gehoord. Pas mijn 6e week hier is mijn eerste volledige week bij Mother of Peace. Vreemd eigenlijk.

Nagenietend van Kaapstad en mijn ontdekking dat de bijen EINDELIJK helemaal weg zijn, hoorde ik maandagochtend een vreselijk verhaal. Afgelopen donderdag was een van de jongens (8 of 9j) tijdens het wild spelen met z'n voet tussen de grasmaaier gekomen. Ik begreep eruit dat er een paar tenen verbrijzeld waren en dat ze eerst niet zeker wisten of ze zijn tenen moesten amputeren of niet. Gelukkig hoorde ik later deze week dat ze al zijn tenen hebben kunnen redden. Maandagavond zou hij uit het ziekenhuis komen. 's Middags kwam een jongen van 9 op me afgerend om me te knuffelen, want hij had me erg gemist, omdat ik 4 hele dagen weggeweest was.

Dinsdagochtend bij Grade R doorgebracht. Wat ik toen erg opmerkelijk vond, is dat de lerares bij de uitleg van de woorden 'thin' en 'fat' 2 jongens gebruikte als voorbeeld. Ik vond dat heel erg zielig, maar die 2 jongens leken het gewoon te vinden. 's Middags ging ik op ziekenbezoek. Ondanks alles lachte hij zo vrolijk als normaal naar me en toen ik vroeg of hij pijn had, zei hij nee. We hebben spelletjes gedaan, het pinguïnboek dat ik gekocht had in kaapstad gelezen en ouderwets pokemon gekeken. De rest van de week (tm vrijdag), ben ik elke dag even bij hem langs geweest. Bij St. Augustine dachten we even dat een van de baby's zelf stond, dus we waren heel enthousiast, maar het bleek dat ze nog licht tegen de bank aangeleund stond, helaas...

Woensdagochtend was uitdagend voor de special skills klas. Ik heb met 2 van de 3 jongens links en rechts geoefend en dat is aan het begin heel lastig voor een kind, zeker als je dan vraagt of ze ook jouw linker en rechterhand aan kunnen wijzen. Toen we klaar waren, mochten we een puzzel maken van houten blokken die genummerd waren. Het resultaat moest een vlinder worden, maar de nummers waren niet altijd even logisch dus zelfs ik vond deze kinderpuzzel heel moeilijk. Het is ons uiteindelijk precies op tijd gelukt!

Aan het einde van de middag met een paar oudere meiden armbandjes gemaakt. Ondertussen van alles vertelt over Nederland, maar het leukste was hun enthousiaste reactie toen ik vertelde dat ik nog 7,5 week zou blijven.

Donderdag begon de ochtend heel vrolijk in Grade R. De kinderen zongen het liedje: 5 little monkeys jumping on the bed, 1 fell of and bumped his head... Hierna vertelde de lerares me een minder leuk verhaal. Een van de jongens was al de hele week afwezig, want zijn opa was deze week overleden. Nu was juist de opa degene die voor hem en zijn zusje zorgde, want hun moeder is mentaal gezien niet in staat om voor haar kinderen te zorgen en hun oma is blind. Hoe moet het nu verder met deze kinderen? Het maakte me heel erg verdrietig, zeker omdat ik gezien heb dat het jongetje best wel slim is en wil leren.

Tijdens het boodschappen doen, is er altijd een medewerker, altijd dezelfde, die met me gaat flirten. Ik probeer hem altijd heel vriendelijk af te wijzen of gewoon heel hard door te lopen. Ook heb ik hem maar wijsgemaakt dat ik alleen bel met mijn telefoon en absoluut geen sociale medis gebruik, maar toch blijft hij elke keer volhouden dat als ik me verveel in het weekend dat hij me dan wel een en andee kan laten zien. Mijn standaard antwoord is uiteraard dat ik het veel te druk heb..

Vrijdagochtend ging de wekker om 05:45. Ik ging namelijk mee met een van de drivers, zodat ik een van de scholen kon zien en de huizen van de kinderen uit de omgeving die bij MoP naar school gaan. Eerst brachten we een aantal kinderen van MoP naar hun school. Onderweg kwamen we allemaal lopende groepjes kinderen tegen, waaronder soms hele jonge kinderen van 4 a 5 jaar. Op de terugweg pikten we een aantal medewerkers van MoP op. Vlakbij MoP zetten we hen af en reden we door de bergen in om nog wat personeel en de kinderen op te halen. De driver zei tegen me, als je hier rijdt dan weet je dat je in Afrika bent. Dat was zeker zo. Overal vervallen huizen met ingestorte daken, bestaande uit golfplaten. Echt de harde werkelijkheid. Gelukkig krijgen ze door MoP de mogelijkheid om naar school te gaan doordat ze elke dag opgehaald en thuisgebracht worden. We reden ook langs het huis van de jongen met de overleden opa. De driver vertelde dat hij de situatie had aangegeven bij onze manager en hopelijk kunnen ze die 2 kinderen naar MoP halen.

Op de Day Care loopt een meisje rond aan wie je merkt dat ze thuis echt aandacht te kort heeft. Als je haar ook maar een beetje aandacht geeft en ze je mag, wil ze absoluut niet dat andere kinderen met je spelen. Ze duwt en slaat die andere kinderen zelfs. Ook weer een heel sneu verhaal. Ik probeer haar wel extra aandacht te geven, maar tegelijkertijd probeer ik haar te leren dat ze andere kinderen niet kan slaan of duwen.

In mijn eerste pauze kwam de jongen van de grasmaaier terug van een ziekenhuis bezoek en hij wilde graag dat ik hem naar huis zou brengen. Toen ik hem optilde, zei ik nog tegen hem dat hij zo licht was. Hij sloeg zijn armen om me heen en zijn hoofd op mijn schouder. Ik moest hem alleen helemaal naar het achterste huisje brengen en dat was nog best ver. Mijn armen trilden achteraf helemaal, maar onderweg had iemand gezegd dat hij er echt gelukkig uitzag. Dus die trillende armen was ik al gauw weer vergeten.

's Middags heb ik een van de Day Care leraressen geholpen met een opdracht. In de weekenden volgt ze een cursus over (pre)school educatie. Veel aspecten hebben we geleerd tijdens onze studie, hierdoor was het erg leuk en interessant om haar te helpen. Heb belooft dat als ik tijd heb, ik haar altijd kan helpen als ze het nodig heeft. Wat ik wel erg lastig vond om Engelse woorden die ze niet begreep uit te leggen aan haar in het Engels.

Zaterdag met een andere vrijwilliger naar Ushaka marine world geweest. 's Ochtends hebben we een zeehonden- en een dolfijnenshow gezien en hebben we door een aquarium gelopen en 's middags zijn we het waterpark ingegaan met 16 hele leuke glijbanen. De dag afgesloten met pizza en een film. Ik bleef op haar project slapen, want zondagochtend gingen we weer samen op pad.

Zondagochtend ging onze wekker heel vroeg, want om 07:00 moesten we bij de shark cage dive zijn. Daar aangekomen kregen we een wetsuit en reden we met een auto naar onze opstapplek. Met een boot gingen we 7 km de zee op. Het eerste stuk was best spannend, want je moest je stevig vastklemmen met je voeten en vasthouden aan het touw door de hoge golven. De kooi werd in het water gezet. We hoorden bij de tweede groep die in het water zou gaan. Toen de eerste groep tussen de haaien zwom, konden wij ze ook al zien zwemmen langs de boot. Toen was het eindelijk onze beurt. Als je een snorkel op je hoofd had gezet dan kon je jezelf in de kooi laten zakken. Zodra je je hoofd onder water deed, zag je overal om je heen haaien. Ik denk dat het er wel 40!! waren. Zo ontzettend gaaf. Ondertussen werden er stukken vis naar de haaien gegooid, zodat ze in de buurt bleven. Als een haai precies voor je neus een vis op at, was dat heel gaaf. Nu ik dit typ, ruik ik nog steeds de zee en vislucht op me heen, maar wat een gave ervaring zeg.
Na de lunch werd ik weer thuisgebracht en heb ik de rest van de middag doorgebracht met de kinderen (voetbal en xbox).

Nu ga ik maar snel die vislucht uit mijn haar wassen en lekker slapen!

Een knuffel en een kus (meer mag uiteraard ook ;)) en droom zacht (die van mij gaat over haaien denk ik haha)

Ps. Ik heb nog nooit zoveel complimentjes gehad dan voor het jurkje dat ik in Kaapstad had gekocht. Mijn week kon niet meer stuk (: