I believe in making every experience educational
Blijf op de hoogte en volg Sanne
25 April 2016 | Zuid-Afrika, Illovo
Dit is denk ik mijn lievelingsquote. Er zijn alweer 7 weken voorbij en nog steeds komen er elke week ervaringen bij en ik probeer nog steeds van elke ervaring iets te leren. Behalve de kriebel in mijn keel die ik sinds donderdagochtend heb, dat is geen educatieve ervaring haha.
Maandagochtend ging ik mee met de jongen van de grasmaaier naar het lokale ziekenhuis. Van het weekend had hij een rolstoel gekregen, dus nu hoefde ik hem niet te tillen. Ik was benieuwd naar de lokale ziekenhuizen en hoe het daar aan toe zou gaan. In het ziekenhuis was het vooral veel wachten. Eerst in de rij om zijn dossier op te halen, daarna in de rij voor de wondzorg kliniek. We moesten daarna ook nog eens extra lang wachten omdat er nog een andere zuster moest komen voor de hechtingen. Tijdens het wachten kon ik hem wel mooi gezelschap houden, helaas kon ik niet mee naar binnen toen hij aan de beurt was, omdat er maar 1 iemand mee mag per persoon. Erg jammer en ook wel erg saai, maar omdat die jongen het zo leuk vond dat ik überhaupt mee ging, was het niet zo erg.
Dinsdagmiddag liet weer zien dat de meest simpele spelletjes eigenlijk voor de grootste lol zorgen. Mijn lievelingskind (oeps, had me nog zo voorgenomen om te voorkomen dat ik een favoriet kind zou hebben, maar hij is zo leuk en we hebben een hele goede klik) en ik waren een chaotisch spelletje met ballonnen aan spelen. Steeds meer kinderen wilden mee doen, waardoor de chaos en het plezier alleen maar groter werden. Bij St. Augustine met een van de baby's gespeeld. Elke keer als ik nu binnen kom, lachen ze naar me. Daarna 4 van de kinderen voorgelezen, de jongens tweeling kan dan opeens zo rustig zijn.
Woensdagmiddag met de manager gepraat over sponsorgeld. Er zijn zoveel opties dat ik hier nog even over na moet denken
Daarna hielp ik een van de kinderen met huiswerk en de klusjesman vroeg aan ons waarom we op dit tijdstip huiswerk aan het maken waren. Ik zei tegen hem dat het niet zo slim is om zoiets te vragen aan een kind als hij juist goed bezig is.
Samen met een andere vrijwilliger ben ik 's avonds naar een pubquiz geweest die ter ondersteuning was van haar project, Kanya Hospice. Tussen de rondes door kregen we ook nog eens lekker eten. Aan het eind werden er nog prijzen verloot en ik won een prachtige pet met op de achterkant 100% bier.
Donderdagochtend was ik in de Day Care en kregen de kinderen les met een djembé. Elke week komt er iemand een uurtje om samen met de kinderen op de djembes te spelen en te dansen.
De middag had te weinig uren, het was alsof iedereen me tegelijkertijd nodig had, dus ik vloog van het ene naar het ander. Helaas kan je dan niet alles doen, maar moet je kiezen. Uiteindelijk heb ik de jongen met de rolstoel even mee naar buiten genomen, zodat zijn huismoeder ook even rust had; kinderen geholpen met huiswerk; de Day Care lerares geholpen met haar opdracht met mijn pedagogische kennis; repetities bijgewoond, die ik uiteindelijk heel saai vond. In St. Augustine was de jongens tweeling jarig, ze waren 6 geworden. Ik was ze aan het voorlezen op de bank toen ze hun cadeautjes kregen. Een van de 2 zat naast me en ik heb nog nooit een kind zo beheerst een cadeau zien uitpakken. Zijn broertje had alles al opengemaakt en hij was nog bezig met het tweede plakbandje. Ze kregen 6 kleine auto's, een nieuwe broek en shirt, een washandje en grote smarties, die met iedereen gedeeld werden.
Vrijdagochtend om 11:30 werd ik opgehaald voor een weekendje safari met 5 andere vrijwilligers. Aan het eind van de middag kwamen we aan in St. Lucia, waar we zouden slapen die nacht. Ons hostel zag eruit als een traditioneel zulu dorpje. We konden in een traditioneel zulu huisje (rond huisje met rieten dak en een hele lage deur) of een modern huisje slapen. We kozen voor het eerste (helaas was het 's nachts bloedheet en heb ik amper 3 uur geslapen, maar we gingen ook voor de ervaring en niet voor het comfort). We kregen een rondleiding in het dorpje en ze lieten ons traditionele gebruiken zien. We kregen traditionele kleding aan van de vrouwen (single en getrouwd waren anders) en in deze kleding konden we meedoen tijdens de zuludans. De kunst is dan om je benen zo hoog mogelijk in de lucht te gooien. 's Avonds zagen we naast ons restaurant 2 nijlpaarden en wat ogen van krokodillen. Na het eten maakten we nog een nachtelijke wandeling om te kijken of we nog meer dieren zouden zien, helaas alleen maar galago's (bushbabies).
Zaterdagochtend begonnen we de dag met een boottocht, waar we heel veel nijlpaarden, 3 krokodillen en 2 visarenden hebben gezien. Hierna zijn we doorgereden naar Hluhluwe-Umfolozi, een safaripark. We zagen al redelijk veel dieren, zelfs 2 neushoorns op een meter afstand. Nadat we een paar uur rond hadden gereden, stopten we op een redelijk veilige plek voor een braai voor de lunch. Na de lunch zijn we naar Hilltop Camp gereden, waar we zouden slapen. Deze huisjes waren gelukkig een stuk koeler dan de vorige nacht. Om 17:00 deden we een avondsafari in een jeep van 3 uur. We hadden een slecht voorgevoel, maar daar bleek niks van te kloppen, want we hebben heel veel dieren gezien, waaronder 2 leeuwen! Ook zagen we een groep olifanten die de weg vlak achter ons overstaken. Daarnaast stonden er later wel 40 (misschien wel meer) buffels op de weg en rondom onze jeep. Zo'n avondsafari heeft 2 kanten. Aan de ene kant heel gaaf om al die dieren te zien, zeker olifanten en leeuwen, maar het is ook sneu voor die beesten als er constant licht in hun ogen geschenen wordt. Na de safari hebben we de avond afgesloten met een traditionele braai.
Zondagochtend ging de wekker om 05:15, want om 06:00 zouden we nog 3 uur door het park heen rijden. We zagen een hele mooie zonsopkomst in het park, waarbij je silhouetten van neushoorns op de heuvel zag. We hebben weer een heleboel dieren gezien. Een grote groep olifanten een stukje verderop, weer 40 buffels op de weg, maar nu ook met een pasgeboren ('s nachts of zelfs nog in de ochtend) baby buffel. Er was ook een hele jonge zebra die de weg overstak. Een hele hoop neushoorns. Ook hebben we veel giraffen vlak langs de weg gezien. Wat zijn dat mooie beesten. Eigenlijk hebben we alle dieren wel vlak langs of op de weg gezien, heel gaaf. Uiteindelijk hebben we 4 van de Big Five gezien: neushoorn, olifant, leeuw en buffel en voor de rest: giraffen, nijlpaarden, krokodillen, galago's, wrattenzwijnen, impala's, koedoes, nyala's, bavianen en visarenden.
Aan het einde van de middag was ik weer bij MoP en een paar jongens kwamen enthousiast op me afgerend om me te knuffelen. Zo'n warm welkom maakt me altijd heel gelukkig. Twee jongens begonnen een beetje om mijn aandacht te vechten. Allebei zeiden ze heel zacht tegen me dat de ander wel snel jaloers werd als ik met een ander kind bezig was. Deze 2 jongens zijn wel 2 van mijn favoriete kinderen met wie ik waarschijnlijk het meeste tijd doorbreng, maar ik probeer ze wel af en toe duidelijk te maken dat er ook nog andere kinderen zijn die ook graag aandacht willen en dat ik soms gewoon druk ben met andere dingen. Een van die jongens is de jongen met de rolstoel en de ander is jongen van het dode vogeltje.
Ik nam de rolstoel mee naar de playground, waar we deden alsof de rolstoel een auto was. Een rolstoel over gras duwen (zeker als je dan ook nog eens moet rennen), gaat vaak nogal moeizaam, maar een van de jongens tweeling was ook nog eens op mijn rug geklomen (hij en zijm broertje zijn net aapjes, ik noem ze altijd my little monkeys), dus dat was erg zwaar. Ook een beetje mijn eigen schuld, want ik had gezegd dat het mocht, maar hij moest me wel zelf vasthouden, want ik duwde de rolstoel. Weer een heerlijke afsluiting van de week.
Na elke week denk ik, gelukkig zit ik hier nu nog een tijdje, want ik wil nog lang niet naar huis. Helaas zit ik wel nu over de helft van de tijd bij mijn project.
Lots of love vanuit Mother of Peace Illovo
Maandagochtend ging ik mee met de jongen van de grasmaaier naar het lokale ziekenhuis. Van het weekend had hij een rolstoel gekregen, dus nu hoefde ik hem niet te tillen. Ik was benieuwd naar de lokale ziekenhuizen en hoe het daar aan toe zou gaan. In het ziekenhuis was het vooral veel wachten. Eerst in de rij om zijn dossier op te halen, daarna in de rij voor de wondzorg kliniek. We moesten daarna ook nog eens extra lang wachten omdat er nog een andere zuster moest komen voor de hechtingen. Tijdens het wachten kon ik hem wel mooi gezelschap houden, helaas kon ik niet mee naar binnen toen hij aan de beurt was, omdat er maar 1 iemand mee mag per persoon. Erg jammer en ook wel erg saai, maar omdat die jongen het zo leuk vond dat ik überhaupt mee ging, was het niet zo erg.
Dinsdagmiddag liet weer zien dat de meest simpele spelletjes eigenlijk voor de grootste lol zorgen. Mijn lievelingskind (oeps, had me nog zo voorgenomen om te voorkomen dat ik een favoriet kind zou hebben, maar hij is zo leuk en we hebben een hele goede klik) en ik waren een chaotisch spelletje met ballonnen aan spelen. Steeds meer kinderen wilden mee doen, waardoor de chaos en het plezier alleen maar groter werden. Bij St. Augustine met een van de baby's gespeeld. Elke keer als ik nu binnen kom, lachen ze naar me. Daarna 4 van de kinderen voorgelezen, de jongens tweeling kan dan opeens zo rustig zijn.
Woensdagmiddag met de manager gepraat over sponsorgeld. Er zijn zoveel opties dat ik hier nog even over na moet denken
Daarna hielp ik een van de kinderen met huiswerk en de klusjesman vroeg aan ons waarom we op dit tijdstip huiswerk aan het maken waren. Ik zei tegen hem dat het niet zo slim is om zoiets te vragen aan een kind als hij juist goed bezig is.
Samen met een andere vrijwilliger ben ik 's avonds naar een pubquiz geweest die ter ondersteuning was van haar project, Kanya Hospice. Tussen de rondes door kregen we ook nog eens lekker eten. Aan het eind werden er nog prijzen verloot en ik won een prachtige pet met op de achterkant 100% bier.
Donderdagochtend was ik in de Day Care en kregen de kinderen les met een djembé. Elke week komt er iemand een uurtje om samen met de kinderen op de djembes te spelen en te dansen.
De middag had te weinig uren, het was alsof iedereen me tegelijkertijd nodig had, dus ik vloog van het ene naar het ander. Helaas kan je dan niet alles doen, maar moet je kiezen. Uiteindelijk heb ik de jongen met de rolstoel even mee naar buiten genomen, zodat zijn huismoeder ook even rust had; kinderen geholpen met huiswerk; de Day Care lerares geholpen met haar opdracht met mijn pedagogische kennis; repetities bijgewoond, die ik uiteindelijk heel saai vond. In St. Augustine was de jongens tweeling jarig, ze waren 6 geworden. Ik was ze aan het voorlezen op de bank toen ze hun cadeautjes kregen. Een van de 2 zat naast me en ik heb nog nooit een kind zo beheerst een cadeau zien uitpakken. Zijn broertje had alles al opengemaakt en hij was nog bezig met het tweede plakbandje. Ze kregen 6 kleine auto's, een nieuwe broek en shirt, een washandje en grote smarties, die met iedereen gedeeld werden.
Vrijdagochtend om 11:30 werd ik opgehaald voor een weekendje safari met 5 andere vrijwilligers. Aan het eind van de middag kwamen we aan in St. Lucia, waar we zouden slapen die nacht. Ons hostel zag eruit als een traditioneel zulu dorpje. We konden in een traditioneel zulu huisje (rond huisje met rieten dak en een hele lage deur) of een modern huisje slapen. We kozen voor het eerste (helaas was het 's nachts bloedheet en heb ik amper 3 uur geslapen, maar we gingen ook voor de ervaring en niet voor het comfort). We kregen een rondleiding in het dorpje en ze lieten ons traditionele gebruiken zien. We kregen traditionele kleding aan van de vrouwen (single en getrouwd waren anders) en in deze kleding konden we meedoen tijdens de zuludans. De kunst is dan om je benen zo hoog mogelijk in de lucht te gooien. 's Avonds zagen we naast ons restaurant 2 nijlpaarden en wat ogen van krokodillen. Na het eten maakten we nog een nachtelijke wandeling om te kijken of we nog meer dieren zouden zien, helaas alleen maar galago's (bushbabies).
Zaterdagochtend begonnen we de dag met een boottocht, waar we heel veel nijlpaarden, 3 krokodillen en 2 visarenden hebben gezien. Hierna zijn we doorgereden naar Hluhluwe-Umfolozi, een safaripark. We zagen al redelijk veel dieren, zelfs 2 neushoorns op een meter afstand. Nadat we een paar uur rond hadden gereden, stopten we op een redelijk veilige plek voor een braai voor de lunch. Na de lunch zijn we naar Hilltop Camp gereden, waar we zouden slapen. Deze huisjes waren gelukkig een stuk koeler dan de vorige nacht. Om 17:00 deden we een avondsafari in een jeep van 3 uur. We hadden een slecht voorgevoel, maar daar bleek niks van te kloppen, want we hebben heel veel dieren gezien, waaronder 2 leeuwen! Ook zagen we een groep olifanten die de weg vlak achter ons overstaken. Daarnaast stonden er later wel 40 (misschien wel meer) buffels op de weg en rondom onze jeep. Zo'n avondsafari heeft 2 kanten. Aan de ene kant heel gaaf om al die dieren te zien, zeker olifanten en leeuwen, maar het is ook sneu voor die beesten als er constant licht in hun ogen geschenen wordt. Na de safari hebben we de avond afgesloten met een traditionele braai.
Zondagochtend ging de wekker om 05:15, want om 06:00 zouden we nog 3 uur door het park heen rijden. We zagen een hele mooie zonsopkomst in het park, waarbij je silhouetten van neushoorns op de heuvel zag. We hebben weer een heleboel dieren gezien. Een grote groep olifanten een stukje verderop, weer 40 buffels op de weg, maar nu ook met een pasgeboren ('s nachts of zelfs nog in de ochtend) baby buffel. Er was ook een hele jonge zebra die de weg overstak. Een hele hoop neushoorns. Ook hebben we veel giraffen vlak langs de weg gezien. Wat zijn dat mooie beesten. Eigenlijk hebben we alle dieren wel vlak langs of op de weg gezien, heel gaaf. Uiteindelijk hebben we 4 van de Big Five gezien: neushoorn, olifant, leeuw en buffel en voor de rest: giraffen, nijlpaarden, krokodillen, galago's, wrattenzwijnen, impala's, koedoes, nyala's, bavianen en visarenden.
Aan het einde van de middag was ik weer bij MoP en een paar jongens kwamen enthousiast op me afgerend om me te knuffelen. Zo'n warm welkom maakt me altijd heel gelukkig. Twee jongens begonnen een beetje om mijn aandacht te vechten. Allebei zeiden ze heel zacht tegen me dat de ander wel snel jaloers werd als ik met een ander kind bezig was. Deze 2 jongens zijn wel 2 van mijn favoriete kinderen met wie ik waarschijnlijk het meeste tijd doorbreng, maar ik probeer ze wel af en toe duidelijk te maken dat er ook nog andere kinderen zijn die ook graag aandacht willen en dat ik soms gewoon druk ben met andere dingen. Een van die jongens is de jongen met de rolstoel en de ander is jongen van het dode vogeltje.
Ik nam de rolstoel mee naar de playground, waar we deden alsof de rolstoel een auto was. Een rolstoel over gras duwen (zeker als je dan ook nog eens moet rennen), gaat vaak nogal moeizaam, maar een van de jongens tweeling was ook nog eens op mijn rug geklomen (hij en zijm broertje zijn net aapjes, ik noem ze altijd my little monkeys), dus dat was erg zwaar. Ook een beetje mijn eigen schuld, want ik had gezegd dat het mocht, maar hij moest me wel zelf vasthouden, want ik duwde de rolstoel. Weer een heerlijke afsluiting van de week.
Na elke week denk ik, gelukkig zit ik hier nu nog een tijdje, want ik wil nog lang niet naar huis. Helaas zit ik wel nu over de helft van de tijd bij mijn project.
Lots of love vanuit Mother of Peace Illovo
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
